Chimaera

Een poëtische, genre-overstijgende sciencefictionroman over kunstmatige intelligentie, dromen, identiteit en het menselijk bewustzijn, verweven met klassieke literatuur en mythologie.

Droomonderzoeker Artemis vertrekt aan boord van het ruimteschip Chimaera naar de verre maan Oneiros. Samen met een bemanning van dryaden – geavanceerde AI’s met synthetische lichamen – is ze op zoek naar een mysterieus organisme dat de opwarming van de aarde zou kunnen keren. Wanneer echter de grenzen tussen mens en machine en tussen nachtmerrie en werkelijkheid snel beginnen te vervagen, blijkt niets aan deze missie te zijn wat het lijkt. In dit futuristische avontuur weeft Thompson verwijzingen naar de Griekse oudheid en klassieke Engelse literatuur - van Plato tot Sylvia Plath – tot een intrigerende verkenning van het menselijke bewustzijn. Wat blijft er over van onze identiteit, herinneringen en onze menselijke essentie in een wereld waarin kunstmatige intelligentie alomtegenwoordig is? Chimaera is meer dan een spannend sciencefictionverhaal; het is een poëtische reis waarin oud en nieuw, mens en machine en werkelijkheid en illusie op verrassende wijze samenkomen. Een verhaal dat genres overstijgt en de lezer uitdaagt om na te denken over het menselijke zelf in een tijd van technologische transformatie.

De opzet van Chimaera is boeiend: de zoektocht naar buitenaardse organismen vormt de voorkant van wat al snel een psychologisch en filosofisch verhaal wordt over identiteit, herinnering, en de grens tussen mens en artificieel wezen. Thompson gebruikt een zorgvuldige opbouw en ingetogen toon, wat de geleidelijke onthullingen extra impact geeft. Soms blijft het vaag hoe ver je de symboliek moet volgen, wat sommigen intrigerend zullen vinden, anderen misschien te ongrijpbaar.